10 χρόνια επιτυχιών

2009-2019. 10 χρόνια αξέχαστα, με τον ελληνικό αθλητισμό να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και να θριαμβεύει. Μια ολόκληρη γενιά που μας έκανε να πανηγυρίσουμε με την ψυχή μας τους αγώνες της και αυτή ήταν μόνο η αρχή της. Ας δούμε λοιπόν αυτά τα 10 χρόνια.

Ξεκινώντας αργά και δειλά μετά τη χρυσή εποχή του 2004 και χτυπημένη από τις περικοπές της κρίσης, η ελληνική Ολυμπιακή Ομάδα στο Λονδίνο (2012) αποκόμισε δυο πολύτιμα χάλκινα μετάλλια. 1 με τον Ηλ. Ηλιάδη στο τζούντο και 1 στην κωπηλασία με τις Χ.Γιαζιτζίδου και Α.Τσιάβου. Το 2013 ο Γ. Αντετοκούνμπο θα γίνει μέλος των Μιλγουόκι Μπακς .

Ένα χρόνο μετά η Εθνική Ελλάδος Ποδοσφαίρου θα μας θυμίσει άλλες ένδοξες εποχές. Με την τελευταία εμφάνιση ιστορικών στελεχών της (Καραγκούνης, Σαμαράς, Σαλπιγγίδης, Κατσουράνης) και με τον Φερνάντο Σάντος να την οδηγεί (παρά την ανόητη κριτική που δεχόταν για το στυλ παιχνιδιού του) η Εθνική για 1η φορά θα φτάσει στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου. Σε ένα Μουντιάλ γεμάτο ανατροπές που θα μας μείνει αξέχαστο, ειδικά η νίκη επί της Ακτής Ελεφαντοστού και μετά η διαδικασία των πέναλτι με την Κόστα Ρίκα. Μετά την απόλυση του Σάντος (οι επικριτές του θα τον βλέπουν να κατακτά το Euro με την Πορτογαλία, ενώ, παράλληλα, θα επέλθει η κατάπτωση της Εθνικής με προπονητές να φεύγουν και να έρχονται. Το 2016 η Βραζιλία για μια ακόμη φορά θα μας στείλει στον 7ο ουρανό με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. 3 χρυσά (Πετρούνιας, Στεφανίδη, Κορακάκη), 1 ασημένιο (Γιαννιώτης) και 2 χάλκινα (Κορακάκη, Μάντης-Καγιαλής). Η Ελλάδα θα ανέβει στη 26η θέση στον πίνακα των μεταλλίων, ενώ θα ακολουθήσουν συνεχόμενες διακρίσεις για τον Λευτέρη Πετρούνια (Χρυσά σε παγκόσμια και πανευρωπαικά), ο οποίος  γίνεται ο 1ος  αθλητής την τελευταία 20ετία που κατάφερε να κερδίσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στους κρίκους , στον 6ο μεγάλο τελικό της καριέρας του, σε ισάριθμες συμμετοχές σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Το ίδιο ισχύει και για την Κατερίνα Στεφανίδη που με το χαμόγελο της και τις επιδόσεις της θα μαγεύσει τον παγκόσμιο στίβο. Συνεχόμενες διακρίσεις και μετάλλια, ενώ δεν σταματάει να απειλεί και το παγκόσμιο ρεκόρ της Ισιμπάγιεβα (5,06).

Και βεβαίως δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τον Σ. Τσιτσιπά και τη Μαρία Σάκκαρη, οι οποίοι μας έκαναν το τένις αγαπημένη συνήθεια. Με τον «Στέφ» να αποδεικνύει πως είναι ο μόνος που μπορεί να σπάσει το Big 3 (Τζόκοβιτς, Ναδάλ, Φέντερερ) και να μας χαρίσει κι άλλες δυνατές συγκινήσεις.

Μετάλλια και διακρίσεις από μια γενιά όχι των χρυσών εποχών, αλλά της κρίσης, με κομμένα τα φτερά. Κι όμως αυτή η γενιά των 90s απέδειξε πως είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Ένα είναι σίγουρο. Έχουμε πολλά ακόμα να δούμε και να μάθουμε από αυτούς. Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική και το μόνο τους όριο ο ουρανός.

+ posts

Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.