Σαν να είναι προγραμματισμένο εμφανίστηκαν στον δημόσιο λόγο χθες ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και ο αντίστοιχος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Απευθυνόμενοι στους λαούς τους ενόψει της επετείου της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία (24 Φλεβάρη 2022), ο καθένας απλώς παρουσίασε για άλλη μία φορά τη δική του εκδοχή περί της αιτίας του πολέμου, ουσιαστικά μία δυτική και μία ανατολική αφήγηση έκαστος.
Την στιγμή που ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί βρίσκονται αποκλεισμένοι, ξεριζωμένοι ή αιχμάλωτοι και χιλιάδες στρατιώτες και από τις δύο πλευρές έχουν βρει το θάνατο, καθώς και παγκοσμίως υπάρχει μία ήπια οικονομική κρίση εξαιτίας του σχετικού μονοπωλίου που κατέχει η Ρωσία στο φυσικό αέριο, οι δύο πιο ισχυροί πολιτικοί ηγέτες αρνούνται να προτείνουν ουσιαστικές λύσεις, δεν κάνει κάποιος από τους δύο μία ανώτερη κίνηση για μία συμφωνία που σίγουρα θα πρέπει να υπαγορεύει ότι οι Ρώσοι θα αφήσουν τα κατεχόμενα εδάφη, θα ξαναμπούν στο νατοϊκό πρόγραμμα του New Start (περιορισμός πυρηνικών οπλοστασίων) και θα αφήσουν ελεύθερους τους ομήρους του πολέμου, με την Δύση να δεσμεύεται από την πλευρά της ότι θα “καθαρίσει” την Ουκρανία από τις ακροδεξιές ομάδες που δραστηριοποιούνται -εσκεμμένα ή μη- στα ανατολικά σύνορα της χώρας.
Προφανώς αυτό ακούγεται απλό αλλά δεν θα γίνει και ποτέ (ή τουλάχιστον σύντομα), καθώς η Ρωσία σκοπεύει να επεκταθεί εδαφικά μέσα από την αφορμή που βρήκε για να εισβάλλει στην γείτονα, πάγια πολιτική της μετά την “αποσιοβετοποίησή” της, ενώ οι ΗΠΑ με την τεράστια οικονομική βοήθεια που στέλνουν στον Ζελένσκι αποσκοπούν στην περαιτέρω επιρροή και επιδρασή τους στα εδάφη του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Όμως, επειδή αρκετά κείμενα έχουν γραφτεί και από τα δικά μου χέρια για το ζήτημα, σκέφτηκα εναλλακτικά να παραθέσω από κάτω 5 αντιπολεμικά τραγούδια, το καθένα από άλλη μουσική οικογένεια, για να “ακούσουμε” την φρίκη του πολέμου και όχι να την βλέπουμε γραμμένη ή να προσπαθούμε μάταια να την αναλύουμε.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
