Σίγουρα οι πολιτικές ταινίες στέκονται ως μια πύλη προς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ξεπερνώντας το ρόλο της απλής ψυχαγωγίας. Με το Γιώργο Τσιβάκη, αρχισυντάκτη του «Ραπόρτο» (https://www.cineraporto.com), συζητήσαμε για το πολιτικό σινεμά, δίνοντας έμφαση στις ευθύνες του, τις ηθικές διαστάσεις του, αλλά και την πιθανή εξέλιξή του.
Ισορροπώντας Διασκέδαση και Εκπαίδευση
Όταν ρωτήθηκε για τον ρόλο των πολιτικών ταινιών στην εκπαίδευση του κοινού έναντι της διασκέδασής τους, τόνισε την υποκειμενικότητα του θέματος. Κατά τη δική του άποψη, το ενημερωτικό κομμάτι θα έπρεπε να έχει προτεραιότητα έναντι της ψυχαγωγίας, άλλωστε γι’ αυτό μιλάμε για πολιτικό σινεμά. Διακρίνοντας ανάμεσα σε καλό και κακό πολιτικό σινεμά, υπογράμμισε ότι το πρώτο πρέπει να ενημερώνει, να παίρνει θέση και να προβληματίζει το θεατή, με την ψυχαγωγία να διαδραματίζει δευτερεύον ρόλο. Ανέφερε παραδείγματα, όπως «Η Δίκη των 7 του Σικάγο», επαινώντας την ποιότητά της αλλά κριτικάροντας την βαρύτητα που δίνει στην ψυχαγωγία έναντι της ενημέρωσης.
Ηθικές Προεκτάσεις στη Δημιουργία Πολιτικών Ταινιών
Αναφερόμενος στις ηθικές προεκτάσεις, υπογράμμισε τη σημασία του να επαληθεύονται οι πληροφορίες που παρουσιάζονται σε πολιτικές ταινίες. Ειδικά όταν απεικονίζονται πραγματικά γεγονότα, οι δημιουργοί πρέπει να διασφαλίζουν ότι η αφήγησή τους παραμένει αληθής χωρίς να προσβάλλει πρόσωπα.
Αντικειμενικότητα ή «σαφής agenda»
Αν και αναγνώρισε την ύπαρξη μιας θέσης και μιας πολιτικής στάσης, υποστήριξε μια διακριτική προσέγγιση, αποφεύγοντας τις ακρότητες και την προπαγάνδα. Η πολιτική θέση πρέπει να διατυπώνεται χωρίς να υιοθετεί ακραίες προσεγγίσεις και χωρίς να μοιάζει με καθεστώτα που στοχεύουν στην προπαγάνδα.
Το Μέλλον του Πολιτικού Σινεμά
Όσον αφορά το μέλλον του πολιτικού σινεμά, το θεωρεί ως αναπόσπαστο μέρος του διαρκώς εξελισσόμενου κινηματογραφικού τοπίου. Προειδοποίησε ενάντια σε μια κατεύθυνση προς ενημερωτικό περιεχόμενο αποκομμένο από πολιτική συμμετοχή. Τα γεγονότα που βιώνει η ανθρωπότητα, υποστηρίζει πως σίγουρα θα γίνουν ταινίες (όπως οι εντάσεις Ουκρανίας-Ρωσίας, οικονομικές υφέσεις και η διαρκής παρουσία της COVID-19). Παρόλα αυτά, υπογράμμισε την ανάγκη χρόνου και ωριμότητας τόσο από τον δημιουργό όσο και από το κοινό για την επιτυχή αντιμετώπιση των συγκεκριμένων θεμάτων.
Μας προτείνει
Μερικές πολιτικές ταινίες που έχει ξεχωρίσει και προτείνει είναι οι εξής: «Ζ» του Κώστα Γαβρά, «Δυστυχώς απουσιάζατε» του Κεν Λόουτς, «Τα πέτρινα χρόνια» του Παντελή Βούλγαρη, «Εις το Όνομα του Πατρός» του Τζιμ Σέρινταν, και τέλος το «All the Ρresident’s men» του Άλαν Τζέι Πάκουλα.
Με λένε Καρασάββα Δέσποινα και είμαι απόφοιτος του τμήματος Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η απόφαση να ενταχθώ στην ομάδα του «Φοιτητικού Κόσμου», προέκυψε αβίαστα μέσω μιας συζήτησης σχετικά με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Η καθημερινότητα αδιαμφισβήτητα προσφέρει απλόχερα τροφή για σκέψη, κάνοντας τη φωνή της νεολαίας να θέλει να ακουστεί δυνατότερα. Οι γυναικοκτονίες, τα φαινόμενα οπαδικής βίας, η σταθερή ύπαρξη ρατσιστικών φαινομένων και η άνοδος της ακροδεξιάς, είναι λίγες από τις καταστάσεις που κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στο κράτος. Αυτά, και πολλά ακόμη, θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για όσα θα διαβάστε.
