Είναι Σάββατο. Ο ουρανός αργεί πλέον να απλώσει το σκοτεινό πέπλο του πάνω από την πόλη και οι άνθρωποι αρχίζουν να αφαιρούν από το σώμα
Κωνσταντίνα Τσέλιου (πρώην συντάκτρια)
Ονομάζομαι Κωνσταντίνα Τσέλιου και σπουδάζω στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο ΕΚΠΑ. Διαβάζω βιβλία, αγαπάω τη μουσική και παίζω κιθάρα. Έχω μία ιδιαίτερη αγάπη προς τη λογοτεχνία και την ποίηση ενώ ανέκαθεν το γράψιμο ήταν η διέξοδός μου. Πιστεύω στην ομορφιά αυτού εδώ του κόσμου και κυρίως στη δύναμη που διαθέτουμε για να τον κάνουμε καλύτερο!
Αποδόμηση
Γράφω θα πει Παίρνω ένα σφυρί και γκρεμίζω με μανία τα παράθυρα του κόσμου Ύστερα κολλάω τα θρύψαλα του ένα ένα απ’ την αρχή Και ας
Εράσμους: Μία λέξη, χιλιάδες συναισθήματα
Σκέψου να παίρνεις μία γενναία απόφαση χωρίς μεγάλο προβληματισμό, να κάνεις κάτι απρόβλεπτο που δεν περίμενες από τον εαυτό σου, να σπας τα δεσμά σου
Τι είναι τελικά η ποίηση;
Ένα φύλλο από το δέντρο έπεσε.Ένας άνθρωπος περαστικός χαμογελάει.Τι είναι τελικά η ποίηση;Ποιος είμαι εγώ και τι με κυνηγάει; Ένα σύννεφο τον ήλιο έκρυψε.Ένα παιδί
Ένας κόσμος να σου αρμόζει
Δεν θα το πιστέψεις μα βρήκα εισιτήρια για έναν κόσμο αλλιώτικο. Εκεί οι αμυγδαλιές ανθίζουν κάθε χρόνοΤα χελιδόνια δεν φεύγουνε ποτέΤα παιδιά κοιμούνται στα σπίτια
Η Κόλαση έχει ανθρώπινο πρόσωπο
Λένε πως υπάρχει μία μαγική γραμμή που διαχωρίζει το παρελθόν από το παρόν, ένα χοντρό, πολυκαιρισμένο δίχτυ που άπαξ και το περάσεις δεν υπάρχει γυρισμός.
Όπως πέφτουνε τα φύλλα
Περπατάω και στο πέρασμά μου συναντώ υγρές, τσαλακωμένες, δανεικές φιγούρες. Η ατμόσφαιρα θολή, μία αίσθηση εγκατάλειψης απλώνεται στο χώρο. Είναι φθινόπωρο. Ώρα κατάλληλη για νοσταλγία.
Απολογισμοί Αυγούστου
Τώρα που ένας ακόμη Αύγουστος έφτασε στο τέλος του Όλο και πιο πολύ τριγυρνάς μες στο μυαλό μου. Στροβιλίζεις στους χαοτικούς λαβύρινθούς μου, ανοίγοντας κλειδαριές
Για όσους δεν έχουν φωνή
Αίγινα. Καλοκαίρι 2022. Μόλις έχεις φτάσει στο νησί και βγαίνεις από το πλοίο με φόρα για να εξερευνήσεις την ιστορική του πόλη. Τόσα και τόσα
Ένωση
Πόσο θα ‘θελα να είσαι εδώ Με φόρα να γεμίσεις την άδεια την ψυχή μου Σαν το κύμα που σκάει στην άκρη του γιαλού Έτσι
Άλλο ένα «καυτό» καλοκαίρι
Διανύουμε ακόμη ένα ελληνικό καλοκαίρι κι όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος θα ήταν σχεδόν ουτοπικό να μην είχαμε να ασχοληθούμε με κανά δυο -σχήμα
Αλησμόνητο παιδικό θέρος
Άλλο ένα καλοκαίρι απροσδιόριστης χρονιάς. Πόδια γυμνά, ηλιοκαμένα, από το αλάτι μισοφαγωμένα πάνω στο λευκό, κρύο πλακάκι. Μαγιό νωπό από τις ατελείωτες ανακαλύψεις μας στον
Μικρά πλάσματα του κόσμου
Είμαστε κάτι μικρά, αυτόφωτα πλάσματα του κόσμου. Ασήμαντες κουκκιδούλες μέσα στο χάρτη Έρμαια στα χέρια του άδικου χρόνου που μέρα με τη μέρα μας κάνει
Όμορφοι διαβάτες
Μέσα σε αυτή τη διαρκή τρέλα που ονομάζουμε ζωή, αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι πολύ συχνά χανόμαστε μεταξύ μας. Κλεισμένοι μέσα στα καλοσχηματισμένα τετραγωνάκια μας, αγωνιώντας
ΦΚ Ρεπορτάζ: ΠΤΔΕ-ΤΕΑΠΗ/Ποια είναι η τύχη των πτυχίων μας;
Το τελευταίο διάστημα έχει έρθει στο προσκήνιο για μία ακόμη φορά το θέμα της συγχώνευσης διάφορων Σχολών. Αυτή τη φορά, η πρόταση αφορούσε τη συγχώνευση
Άλλος ένας παντοδύναμος άνθρωπος
Με αφορμή άλλο ένα περιστατικό κακοποίησης ζώων που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, μετά από τη δημοσίευση αυτής της συμπεριφοράς από τους ίδιους τους δράστες,
Το ταξίδι μου είσαι εσύ
Ζευγάρια μάτια για να δεις τη θάλασσα υπάρχουνε πολλά. Σε πόσα όμως μάτια μπορείς εσύ να δεις τη θάλασσα; Σε πόσα χάδια μπορείς να ταξιδέψεις