Θα πέσουν οι μεγάλοι της υπόθεσης, αν διαβάσουν ποτέ το άρθρο μου, να με φάνε. Θα βιαστούν να πουν θιγμένοι πως χωρίς να έχω γίνει
Ειρήνη Κονδύλη (πρώην συντάκτρια)
Πάθος για την γραφή από μικρή κιόλας ηλικία, ξεκινώντας με άρθρα “Πού πήγα διακοπές το καλοκαίρι” και καταλήγοντας σε παραγράφους γεμάτες επανάσταση και αφυπνισμό. Θαμώνας συνεργατικών καφενείων, πλατειών, ροκ μπαρ και χώρων συναυλιών. Ελπίζω σε έναν καλύτερο κόσμο όχι από άποψη, αλλά από ασυγκράτητο αίσθημα δικαιοσύνης. Μ’ αρέσει να υπογράφω με έμμεση αναφορά στο όνομά μου. Peace.
Όλα όσα χάνονται
Το κόκκινο χρώμα, αυτό το χρώμα που ίσως λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα, σου ασκεί μία επιρροή. Το χρώμα που θα αντικρίσεις πάνω σε ένα
Μανάδες με λευκά φορέματα
Αγαπημένη μου μαμά, Ήρθε πάλι η μέρα εκείνη που έρχεται κάθε χρόνο, την περίοδο που ξεκινάς να χαμογελάς, επειδή ο χειμώνας έκανε τον κύκλο του
Κτήνη δίχως κοφτερά δόντια και μυτερά νύχια
Ναι, αυτό το περιστατικό με τον απαίδευτο άνθρωπο που ενώ έτρωγε το ψαράκι του, το οποίο δυστυχώς κατάφερε να καταπιεί με επιτυχία, αποφάσισε να κλωτσήσει
Το άλφα στερητικό της στέγης
Μια ακόμα φήμη, η οποία άσκοπα και αδιάκοπα εξαπλώνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, από αυτί σε αυτί, από γενιά σε γενιά, από γειτονιά σε γειτονιά,
Αφού δεν ντρέπεστε εσείς, ντρέπομαι εγώ εκ μέρους σας
Τους τελευταίους λίγους μήνες εργάζομαι σε κατάστημα εστίασης που εξυπηρετεί τους πελάτες του κυρίως μέσω delivery και take away, αν κι η διανομή στα σπίτια
Μπερδέψαμε τον κανόνα με την εξαίρεση
Αν όχι κάθε μέρα, για να μην χαρακτηριστώ και υπερβολική, τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα ακούμε για περιστατικά που σχετίζονται με την κακοποίηση
Για τις αίθουσες και τα σκαλισμένα θρανία με τα ονόματά μας
*Αφιερωμένο στο 5ο ΓΕΛ Αιγάλεω. Όπως όλες οι καταστάσεις που βιώνουμε, έτσι και αυτή του Σχολείου έχει τις δυσκολίες και τις αναποδιές της, που μας
Μήπως σήμερα ήρθε η μέρα;
Ξυπνάς το πρωί και όλα σου φταίνε. Λίγο ο ήλιος που κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και θα σε αναγκάσει να κουβαλήσεις την ομπρέλα στην
ΣΚΟΤΟΣ: Η αυτοβιογραφία του πολέμου
Το πιστοποιητικό γεννήσεως δεν γράφει ημερομηνία. Ή μάλλον, αν κοιτάξω πιο προσεκτικά και σε μικρότερη απόσταση, η ημερομηνία είναι κάπως θολή, ξεφτισμένη, εμποδίζοντάς με να
Να θυμάσαι πως ξεχνάω
Πάντα από μικρή ηλικία θυμάμαι όλους τους μεγάλους και πιο σοφούς από εμένα να λένε πως το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα είναι να
Μία ανάσα, με όσο οξυγόνο απέμεινε
Ακούγεται αστείο, και οριακά ειρωνικό, το να θέλει να μιλήσει κάποιος για θετικότητα και ψυχική σταθερότητα αλλά και ανέλιξη με όλα όσα γίνονται αυτές τις
Είκοσι σημαίνει…
Περνάς το Δημοτικό, χαιρετάς το Γυμνάσιο, κι αφήνεις με δάκρυα συγκίνησης, υποσυνείδητα ή κανονικά, το Λύκειο και τις Πανελλήνιες. Μπαίνεις στην Σχολή. Είσαι πλέον 20.
Μα…Δεν χρειάζεται τίτλος για τα tattoo
Φράσεις του τύπου «Σημαδεύεις για πάντα το κορμί σου» ή «Ανεξίτηλο ξέσπασμα πάνω στον ίδιο σου τον εαυτό» ή «Σε αυτή την ηλικία το θυμήθηκες;»
ΑΝ – ΘΡΩ – ΠΟΣ
Διανύω εφηβεία. Εφηβεία διαλυμένη, ελαφρώς κατεστραμμένη, γκρίζο-χρωματισμένη και κάπως τσαλαπατημένη. Διανύω εφηβεία με ρατσιστές τριγυρισμένη, με βρισιές ζωγραφισμένη, με συνθήματα αγανάκτησης εκπροσωπημένη. Διανύω εφηβεία με
Φοβάσαι τον χρόνο;
Μεγαλώνεις, μετράς λεπτά και αποστάσεις, απώλειες και προσθήκες. Ανθρώπων, κιλών, ρυτίδων, ραγάδων. Πιάνεις τον εαυτό σου να συνομιλεί με το εγώ σου, θέτοντάς του ερωτήσεις
Το διαφορετικό σχήμα της Γης
Γεννήθηκε πριν πολλά χρόνια, και ο Θεός, το σύμπαν, η μοίρα, ό,τι θέλει ο καθένας, της προσέφεραν το καλύτερο χάρισμα που θα μπορούσαν να της
“Περήφανη Ελλάδα”
Η Ελλάδα, τόσο όμορφη και γαλάζια. Με τις θάλασσες να βρέχουν ένα τεράστιο κομμάτι της. Θάλασσες και ακρογιαλιές για τις οποίες οι ξένοι μαζεύονται κατά
Εκείνοι που πονάνε λίγο παραπάνω
Γράφω για εμάς που πέρα από τα προβλήματα που έχουν όλοι, πάνω κάτω, στα χρονικά πλαίσια της ηλικίας μας, έχουμε και λίγα παραπάνω. Για άλλους
Πόσο ανοιχτόμυαλος είσαι τελικά;
Το μεγαλύτερο λάθος της κοινωνίας είναι ότι ανατραφήκαμε με την νοοτροπία του “τι θα πει ο κόσμος”. Ρίζωσαν μέσα σου προκαθορισμένα πρότυπα που σε έχρισαν