Βρισκόμαστε στα τέλη του περσινού Μαΐου, με τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορονοϊού να έχουν αρχίσει σταδιακά να παύουν να υφίστανται και την καθημερινότητα να επιστρέφει γοργά-γοργά στους συνηθισμένους της ρυθμούς. Με τον φόβο του νέου ιού (λανθασμένα) να απομακρύνεται, έπεσε στο τραπέζι το ενδεχόμενο να πάμε διακοπές όλη η παρέα από την Σχολή. Αφού πρώτα καταλήξαμε σε μια ημερομηνία που βόλευε σχεδόν όλους, απέμενε να βρεθεί και το μέρος. Από την πλευρά μου, έχοντας φάει με το κουτάλι τα νερά του Ιονίου, προτάθηκε το ενδεχόμενο ενός τουριστικού νησιού, όπως η Πάρος ή κάτι παρεμφερές. Όντας όμως λάτρης της πλειοψηφικής Δημοκρατίας, αναγκάστηκα να αφουγκραστώ τα σχέδια των υπολοίπων, τα οποία περιλάμβαναν 5 μέρες κάμπινγκ στο Πήλιο.
Οι πρώτες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου ήταν: “Πώς είναι δυνατόν να κοιμηθώ εγώ σε σκηνή;”, “Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ μαζί με άλλους”, “Πώς στην ευχή θα χωρέσουν όλα μου τα πράγματα σε δύο σακίδια πλάτης;”, “Δηλαδή, η τήρηση της υγιεινής μας θα πραγματοποιείται στον ίδιο χώρο με άλλους 100;”, “Και με τα κουνούπια τι θα γίνει, καλοκαίρι έχουμε”, “Πανδημία έχουμε, είναι δυνατόν να χρησιμοποιούμε τα ίδια μπάνια;”. Όπως καταλαβαίνετε, αυτός ο ορυμαγδός αρνητικών σκέψεων, με οδήγησε στην υιοθέτηση μιας αρνητικής στάσης για τις εν λόγω διακοπές.
Και παρόλο την ύπαρξη αυτής της αρνητική στάσης, οι εμπειρίες που αποκόμισα ήταν εξαιρετικές. Κανένας νους δεν μπορεί να φανταστεί πόσο χαλαρωτικό είναι να κοιμάσαι υπό τον ήχο του αέρα που διαπερνά τους πλατάνους.
Ή το πόσο απολαυστικό είναι το μπάνιο τις πρώτες πρωινές ώρες με φόντο την ανατολή του ηλίου στα γαλανά νερά του Αιγαίου ή αντιστοίχως υπό το φως της Σελήνης. Παράλληλα, η ευελιξία που σου παρέχει το camping είναι πολύ ιδιαίτερη. Μπορείς να κατασκηνώσεις όπου επιθυμείς, πλάι στην θάλασσα, σε καταρράκτες και γενικότερα σε οποιοδήποτε μέρος μέσα στην φύση, δίνοντας στον παραθεριστή την δυνατότητα να εξερευνήσει νέες τοποθεσίες και να ανακαλύψει καινούργια τοπία. Όλες αυτές οι μοναδικές εμπειρίες, ωθούν το άτομο να βάλει σε 2η μοίρα την προσωπική του άνεση και τις πολυτέλειες που ενδεχομένως να παρείχε ένα ξενοδοχειακό κατάλυμα.
Επιλέγοντας το οργανωμένο camping, συγχρόνως, γίνεται και πολύ εύκολο να γνωρίσεις ανθρώπους από διαφορετικά μέρη του κόσμου καθώς και να συναναστραφείς με διαφορετικές κουλτούρες. Η εν λόγω επιλογή για τις καλοκαιρινές διακοπές, τυγχάνει την εκτίμηση ανθρώπων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, συνεπώς είναι σίγουρο πως θα υπάρξει επικοινωνία με διαφορετικές, ιδιαίτερες καθώς και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες.
Όντας ένα άτομο που αρέσκεται στην αστική πραγματικότητα των πόλεων, όπως η Αθήνα, μου φαινόταν απίθανο το πώς θα αποκομίσω όμορφες αναμνήσεις κάνοντας οργανωμένο camping. Λίγο η μοναδική ομορφιά της φύσης, λίγο η ξεγνοιασιά και η ελευθερία που παρέχεται, λίγο η καλή παρέα, δημιούργησαν τις ιδανικές συνθήκες για ένα ξεχωριστό και όμορφο πενθήμερο. Και προτρέπω όλους τους αναγνώστες, να δοκιμάσουν αυτή την διαφορετική μορφή διακοπών, καθότι εκτός όλων των άλλων «γεννιούνται» ιστορίες που θα αποτελούν αντικείμενο διήγησης για πολλά χρόνια. Σας διαβεβαιώ, πως από την στιγμή που ένα άτομο σαν εμένα κατόρθωσε να περάσει σε αυτό το μοντέλο διακοπών τόσο όμορφα, το ίδιο θα συμβεί και με εσάς.
Tο όνομά μου είναι Κωνσταντίνος-Διονύσιος Ρουκανάς, κάτι που δεν ήταν επιλογή μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Ζακύνθου, πάλι, χωρίς να το επιλέξω. Κατάφερα να γίνω
φοιτητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, με σκοπό να πολεμήσω το οικονομικό σύστημα από μέσα. Βέβαια τώρα, σκέφτομαι ήδη τρόπους να το υπηρετήσω μελλοντικά. Αυτό ενδέχεται όμως να είναι μια επιλογή μου.
Επιλογή μου σίγουρα, πάντως, ήταν να μπω στην ομάδα του Φοιτητικού
Κόσμου, διότι από την μία η ενασχόληση με την δημοσιογραφία και την αθλητικογραφία αποτελεί μια ουτοπία που θα ήθελα να ζήσω, από την άλλη η γενικότερη δομή της ιστοσελίδας βασίζεται πάνω σε αρχές οι οποίες έχουν βασικό ρόλο στην δική μου ιδιαίτερη κοσμοθεωρία. Η απορία που έχω, ωστόσο, είναι για πόσο καιρό τα παιδιά της ομάδας θα αντέξουν ένα άτομο που δεν έχει υπάρξει σοβαρό ποτέ στην ζωή του για πάνω από 1 λεπτό.
Ίσως, όταν παίζει η ομάδα μου, η ΑΕΚ, κι είναι δύσκολα τα πράγματα γίνομαι υπερβολικά σοβαρός, σε βαθμό να ξεχνάω τις προτεραιότητες που υποτίθεται πως έχω θεσπίσει στην ζωή μου.
