Αγαπημένη μου μαμά, Ήρθε πάλι η μέρα εκείνη που έρχεται κάθε χρόνο, την περίοδο που ξεκινάς να χαμογελάς, επειδή ο χειμώνας έκανε τον κύκλο του
Κατηγορία: Λογοτεχνική Γωνιά
Λογοτεχνικές δημιουργίες, σκέψεις, ποιήματα, πεζά και μικρές ιστορίες. Αναγνώστες και Συντάκτες γράφουν για όλα όσα μας απασχολούν και μας προβληματίζουν.
Μέσα από σένα
Μακάρι να ‘σουν εδώ. Τις μέρες αυτές που ο χρόνος περνά και οι ανάσες μας πλησιάζουν. Τις μέρες που σε ψάχνω σε μηνύματα και ήχους,
Το ταξίδι μου είσαι εσύ
Ζευγάρια μάτια για να δεις τη θάλασσα υπάρχουνε πολλά. Σε πόσα όμως μάτια μπορείς εσύ να δεις τη θάλασσα; Σε πόσα χάδια μπορείς να ταξιδέψεις
Το άλφα στερητικό της στέγης
Μια ακόμα φήμη, η οποία άσκοπα και αδιάκοπα εξαπλώνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, από αυτί σε αυτί, από γενιά σε γενιά, από γειτονιά σε γειτονιά,
Στο σουβλάκι που αγάπησα
Το σουβλάκι που αγαπώ Έφτασε τα 4 τα ευρώ Εκεί που πιτσιρικάς στη Πλατεία Τα έτρωγα άνετα τρία-τρία Μετά από την μπάλα στο Άλσος Πρώτο
Αχ, όνειρο…
Ξύπνησα και ένιωσα την καρδιά μου να φτερουγίζει. Είχα δει ένα όνειρο το προηγούμενο βράδυ, ένα όνειρο τόσο αληθινό, ένα όνειρο που είχε την δύναμη
Εκεί
*Της Ειρήνης Πετρά, φοιτήτρια του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο) Εκείνο το φθινόπωρο, πήγα σ’ ένα καφέ που είναι δίπλα από το σπασμένο
«Η οδός του Πολέμου»
Όλοι οι μεγάλοι της γης,διψασμένοι είναι θα δεις.Των ανθρώπων το αίμα ρουφούνκαι των αθώων ψυχών την ελευθερία στερούν.Το θάνατο και την απόγνωση σκορπούν.Σα θεριά και
Ανήκεις σε ό,τι αγαπάς…
Σκέψεις για την ημέρα των ερωτευμένων ή αλλιώς περιττές διακηρύξεις για τον έρωτα, γιατί τίποτα δεν τον εξηγεί περισσότερο πέρα από την ίδια την λέξη και το
Τα αδιέξοδα και η ζωή που αξίζει να ζήσουμε…
Δύσκολες μέρες, οδυνηρές νύχτες που παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό και δεν ξέρεις τελικά, ποιος αξίζει να νικήσει… Νιώθω βαθιά μέσα μου ,
Έρωτας, Aγάπη: ορισμοί ή αυταπάτες;
Έρωτας: όσο υπάρχουν το άγνωστο και οι αυταπάτες.Μανώλης Αναγνωστάκης, ΥΓ. Δύσκολες μέρες, οι δαίμονες της απόστασης και του φόβου θεριεύουν, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο βασανιστήριο
Το όνομα μου είναι Γυναίκα/Σε αυτές που χάθηκαν
Το όνομα μου είναι γυναίκα και φοβάμαι να περπατώ μονάχη μετά τις δέκα. Το όνομά μου είναι γυναίκα. Σε κάποιες χώρες με σκοτώνουν, χτυπώντας αδιαλείπτως
Και τι γίνεται όταν φοβάσαι να χάσεις κάποιον;
Όσο κι αν ακούγεται τετριμμένο, μια στιγμή μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα ή και όλα. Μοιραίες συναντήσεις που δεν μπορείς να εξηγήσεις και που μέσα
Μια νέα ίδια μέρα
Φτάσαμε αισίως στο 2021 Έναν χρόνο τώρα νιώθω Σαν να ζω την ίδια μέρα Οξύμωρο που όλα έχουν αλλάξει Και όλα μένουν ίδια Ενόσω όλα
Να μου λες…
Να μου λες για τη ζωή σου, να σου λέω φοβάμαι και να με κρατάς, να σου διαβάζω τις λέξεις μου και να μην μπορούν
Αγαπημένε μου Άϊ Βασίλη
Ξέρω πως κάθε χρόνο σου ζητάω όλο και πιο πολλά πράγματα. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Άπληστοι. Μια χρονιά σου ζήτησα υπομονή για να γεμίσω το
Η βιτρίνα της Αθήνας
Δημήτρης: -Βασίλη σου αρέσει η Αθήνα τα Χριστούγεννα; Βασίλης: -Θα μου αρέσει όταν θα δω μέχρι και τον τελευταίο άνθρωπο που μένει σε αυτήν την
Μπερδέψαμε τον κανόνα με την εξαίρεση
Αν όχι κάθε μέρα, για να μην χαρακτηριστώ και υπερβολική, τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα ακούμε για περιστατικά που σχετίζονται με την κακοποίηση
Το χώμα που βάφτηκε μαύρο
*Της Ζωής Ιωσηφίδου, κοινωνική λειτουργός και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Έχουν περάσει πάνω από τέσσερις μήνες από την στιγμή που
Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της
Πολιτικά παιχνίδια, πυκνογραμμένα νομοσχέδια για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, την εργασία, την υγεία, για την ίδια μας την ασφάλεια. Έρχονται, προτείνονται, ψηφίζονται και εμείς τι
Load More