Ένα φύλλο από το δέντρο έπεσε.Ένας άνθρωπος περαστικός χαμογελάει.Τι είναι τελικά η ποίηση;Ποιος είμαι εγώ και τι με κυνηγάει; Ένα σύννεφο τον ήλιο έκρυψε.Ένα παιδί
Κατηγορία: Λογοτεχνική Γωνιά
Λογοτεχνικές δημιουργίες, σκέψεις, ποιήματα, πεζά και μικρές ιστορίες. Αναγνώστες και Συντάκτες γράφουν για όλα όσα μας απασχολούν και μας προβληματίζουν.
Φιλικές Ανακοινώσεις
Κλείσε την μουσική, βγάλε τα ακουστικά και άκου την ανακοίνωση. Αν συνεχίσεις να φοράς τα ακουστικά, θα αποτελέσεις τον κίνδυνο της χώρας μας. Σταμάτα την
“Πραγματικό”/”Πυρηνικό”
Δύο ποιήματα του Δημήτρη Λουρίδα, αναγνώστη μας και φοιτητή στο Τμήμα Πληροφορικής του ΟΠΑ (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) Μελαγχολικά εκείνα τα χειμωνιάτικα πρωινά Που από την
Ένας κόσμος να σου αρμόζει
Δεν θα το πιστέψεις μα βρήκα εισιτήρια για έναν κόσμο αλλιώτικο. Εκεί οι αμυγδαλιές ανθίζουν κάθε χρόνοΤα χελιδόνια δεν φεύγουνε ποτέΤα παιδιά κοιμούνται στα σπίτια
Κραυγή απόγνωσης
Ελλάδα Που σ’ αρέσει να μοιρολογάς τα παιδιά σου Να “πλουτίζεις” μέσα από την απώλειά τους ———- Τόπος όλο ομορφιά Μα μέσα στην Ολομέλεια Θρέφεις
Σκηνή ΠΔ, λήψη 85
Του Ρωμανού Πετρίδη, αναγνώστη μας και τριτοετή φοιτητή στο Ιστορικό Αρχαιολογικό του ΕΚΠΑ Η πρώτη μου ταπεινή συμβολή στην μεγάλη και πετυχημένη οικογένεια του Φοιτητικού
06?02
Ο αινιγματικός τίτλος που επέλεξα να βάλω σε αυτό το κείμενο έχει εξήγηση. Αυτό το αφιερώνω στον σημαντικότερο άνθρωπο που υπήρξε ποτέ στη ζωή μου.
Μυρίζει δυόσμο
Μιαν αγάπη που να μυρίζει δυόσμο, πασχαλιές και άνθη λεμονιάς.Έναν έρωτα να σου θυμίζει ακρογιαλιές τέλη Μαΐου και τον άνεμο πουσε χτυπά στο πρόσωπο στο
Σιωπηλή Ερωμένη
Και είναι φορές που επιστρέφω, και η μοναξιά μου είναι τόσο μεγάλη που σχεδόν με κάνει να ασφυκτιώ Αλλά αυτό είναι το αίσθημα που ερωτεύτηκα
Τα ατέλειωτα πρωινά
Τα πρωινά που μαζί σου κρατούν για πάντα…Τα γλυκά σου χάδια για πρωινό και μια τζούρα από τα μαλλιά σου που πέφτουν στο πρόσωπό μου…Πιο
Αστέρια μιας καρδιάς
Της Στέλλας Πολυχρόνη, αποφοίτου του Τμήματος Κοινωνιολογίας (Πάντειο) και ραδιοφωνικής παραγωγού του Ράδιο Πάντειον Βγήκα βόλτα στην πόλη απόψε. Στολισμένη, γεμάτη κόσμο, με τη φασαρία
Η πιο απλή γιορτή
Καλημέρα, Σου έφτιαξα πρωινό. _____ Έλα να πιούμε μαζί καφέ Τον έφτιαξα όπως σου αρέσει, Είναι ζεστός ακόμα. _____ Θα κάτσουμε αγκαλιά δίπλα στο στολισμένο
Έχεις λίγο χρόνο να σου πω σ’ αγαπώ;
Έλα να περπατήσουμε ξανά στους άδειους δρόμους της πόλης.Να μου μιλάς για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, κρατώντας μου το χέρι.Να μου μιλάς
Τα Χριστούγεννα που ζητάμε
Η πιο όμορφη εποχή του χρόνου, κόσμος στις πλατείες, στα μαγαζιά, στα ζαχαροπλαστεία, στα θέατρα, στα μπαρ και σε όποιο μέρος μπορούμε να φανταστούμε. Ξαφνικά
Οι άνθρωποι της ζωής μας
Της Σταυρούλας Τσουκαλά, φοιτήτριας στο Παιδαγωγικό Τμήμα (ΠΤΔΕ) του ΕΚΠΑ Η σκέψη των περισσότερων στο άκουσμα της φράσης «οι άνθρωποι της ζωής μας» ταξιδεύει σε
Η τρικυμία του έρωτα
Όλοι μας κάνουμε όνειρα, όλοι μας τα επιζητάμε περισσότερο από κάθε άλλο, περισσότερο και από τα σίγουρα του σήμερα. Όλοι μας δημιουργούμε τη δικιά μας
Η Κόλαση έχει ανθρώπινο πρόσωπο
Λένε πως υπάρχει μία μαγική γραμμή που διαχωρίζει το παρελθόν από το παρόν, ένα χοντρό, πολυκαιρισμένο δίχτυ που άπαξ και το περάσεις δεν υπάρχει γυρισμός.
Του αποχωρισμού
Ακόμα κι όταν πηγαίνεις διακοπές για κάποιες μέρες, αποχαιρετάς τους ανθρώπους σου με ένα μικρό σφίξιμο. Πάντα νιώθεις ένα μικρό πόνο, όταν αφήνεις το σπίτι
Γονείς που απέτυχαν, παιδιά που καταπιέστηκαν
Θα πέσουν οι μεγάλοι της υπόθεσης, αν διαβάσουν ποτέ το άρθρο μου, να με φάνε. Θα βιαστούν να πουν θιγμένοι πως χωρίς να έχω γίνει
Εμείς, τα παιδιά αυτά
Θα ήθελα να γράψω λίγες γραμμές για εμάς. Για όλα τα “παιδιά” που βρισκόμαστε στην πρώιμη εποχή της ενηλικίωσής μας και που μόλις έχουμε αρχίσει
Load More