Η ΕΘνική ομάδα ποδοσφαίρου δίνει σήμερα (16/10 – 21:45) στην OPAP Arena το πιο σημαντικό αγώνα των τελευταίων ετών. Αντίπαλός της, η Ολλανδία του Ρόναλντ Κούμαν, η οποία θέλει πάση θυσία το τρίποντο, ώστε αυτή να έχει το πάνω χέρι για την κατάληψη της δεύτερης θέσης του ομίλου και παράλληλα την πρόκριση στα τελικά του Euro 2024.
Οι παίκτες θέλουν τη στήριξη του κόσμου ο οποίος θα δώσει βροντερό παρόν (ανακοινώθηκε sold out από την ΕΠΟ), και σίγουρα ”διψάει” για στιγμές από παλιά καλή εθνική ομάδα. Την ομάδα που δε φοβόταν κανέναν και με σύμμαχο τόσο το ρόστερ, όσο και την έδρα, πανηγύριζε μεγάλες προκρίσεις.
Ο Γκουστάβο Πογιέτ ξέρει ότι ειδικά με νίκη, ο δρόμος για τα γήπεδα της Γερμανίας θα είναι πολύ πιο ορθάνοιχτος, μιας και η διαφορά από τους Οράνιε θα αυξηθεί στους 6 βαθμούς. Έτσι, μία ισοπαλία στην OPAP Arena κόντρα στην αδιάφορη πρωτοπόρο Γαλλία θα μας δώσει την πρόκριση μέσω της προκριματικής φάσης.
Παρ’ ολ’ αυτά, αν η Εθνική δεν περάσει μέσω των προκριματικών, θα έχει και δεύτερη ευκαιρία μέσω του Nations League, καθώς είχε τερματίσει πρώτη στο δεύτερο όμιλο της τρίτης κατηγορίας. Θα παίξει μονά παιχνίδια, το ένα στην OPAP Arena για την ημιτελική φάση, και σε περίπτωση νίκης, σε ουδέτερη έδρα.
Υπήρχαν διάφοροι υποψήφιοι που θα βρίσκονταν στο διάβα της που δε θα ήταν καθόλου ευνοικοί. Η Τουρκία ήταν ένας απ’ αυτούς αλλά εν τέλει πρόκριθηκε ως πρώτη στον όμιλό της. Συνεπώς, τη θέση της θα πάρει ή το Λουξεμβούργο ή ακόμη και το Κόσοβο μαζί με τη Γεωργία και το Καζακστάν.
Στο άκουσμα αυτών των αντιπάλων, θα πει κανείς ότι η Εθνική δε θα δυσκολευτεί να πάρει την πρόκριση. Δυστυχώς όμως, αυτές οι ομάδες έχουν δημιουργήσει ”τραύματα” τα οποία έχουν στερήσει μέχρι και προκρίσεις σε τελικά. Οι ισοπαλίες εντός κι εκτός με το Κόσοβο αλλά και η ισοπαλία στην Τούμπα κόντρα στη Γεωργία, όλες με 1-1, απεδείχθησαν καταδικαστικές για την είσοδό μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Η ήττα από την Αρμενία με 2-3 στο ΟΑΚΑ, η εκτός έδρας ήττα στη Φινλανδία με 1-0 αλλά και το ισόπαλο 1-1 με το Λιχτενστάιν πάλι στο ΟΑΚΑ, μας είχαν στερήσει αυτή τη φορά την παρουσία στους ομίλους του Euro 2020.
Το τελευταίο διάστημα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν ”αυτοκτονεί” απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους. Ωστόσο, ο κίνδυνος εγκυμονεί. Ίσως αν διεκδικήσει την είσοδο μέσω του Nations League να υπάρχουν τέτοιες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού τόσο του προπονητή όσο και των παικτών. Ειδικά των παικτών, καθώς οι περισσότεροι αγωνίζονταν στα παραπάνω παιχνίδια. Γι’ αυτό και πρέπει να θυμηθούν άπαντες την αξία αυτής της ομάδας, να βγουν στο γήπεδο, να διεκδικήσουν με νύχια και με δόντια την πρόκριση και να μην βασίζονται σε σίγουρες πεπατημένες όπου μπορείς να την πατήσεις. Γιατί έτσι φτιάχνεται και ο χαρακτήρας μιας ομάδας. Από τον τρόπο που προσεγγίζεις τα μεγάλα παιχνίδια.
Ονομάζομαι Βασίλης Βουτσινάς και είμαι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού με ειδικότητα στη δημοσιογραφία. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σε αντίθεση με τα πολλά βήματα που προσπαθούσα να κάνω για να μάθω να περπατάω, δεν έβγαζα πολλές λέξεις από το στόμα μου με αποτέλεσμα να μη μιλάω πολύ. Άσχημο αυτό για κάποιον που θεωρητικά θα ήθελε να γίνει δημοσιογράφος.
Ξαφνικά όμως μεγαλώνοντας η λογοδιάρροιά μου δεν είχε σταματημό, καταλαβαίνοντας ότι μου αρέσει να μιλάω με τον κόσμο ακατάπαυστα και να συναναστρέφομαι με αυτόν. Κάπου εκεί ήρθε και η τεράστια αγάπη που έχω για το ποδόσφαιρο. Αφού πρωτίστως προσπάθησα να κλοτσάω σωστά το τόπι με όχι τόσο καλά αποτελέσματα, αποφάσισα να συνδυάσω το μπλα-μπλα μου με το ποδόσφαιρο.
Έτσι λοιπόν, στα 14 μου μάλιστα, αποφάσισα να ασχοληθώ με την αθλητική δημοσιογραφία και να κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου, για να γίνω ένας από τους κυρίους που βλέπουμε στις τηλεοράσεις και ακούμε στα ραδιόφωνά μας. Από σελίδες στο Facebook και διάφορα sites, στα Podcast στο Spotify -Τι είπες τώρα!- και στο ραδιόφωνο του Παντείου, μία προσπάθεια η οποία νιώθω ότι αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα μου εν μέρει. Την ανυπομονησία και τη λαχτάρα του να κάνεις κάτι και να σε γεμίζει στο έπακρον. Λατρεύω, επίσης, τη μπύρα, το φαΐ, τον ύπνο, το ωραίο φύλο, τη μουσική, τα ντιριντάχτα, τα ταξίδια. Γενικά οτιδήποτε μας κάνει να περνάμε καλά. Γιατί μια ζωή την έχουμε βρε αδερφέ!
