Οι «Ενήλικοι στην Αίθουσα» είναι μια πολιτική ταινία. Θα μπορούσαμε να την εντάξουμε και στην κατηγορία των πολιτικών θρίλερ που πραγματεύεται πραγματικά γεγονότα για την κατάσταση της Ελλάδας το 2015 μέσα από τα μάτια του Γιάνη Βαρουφάκη. Η ταινία προβλήθηκε το 2019 στους κινηματογράφους και βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του νυν πολιτικού αρχηγού του ΜέΡΑ25. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο πολύ γνωστός Κώστας Γαβράς. Ένα κινηματογραφικό έργο με θεατρικά στοιχεία, με έντονο το ελληνικό στοιχείο και τον ελληνικό πολιτισμό.
Τι θέλει ο κύριος Γαβράς να περάσει μέσα από την ταινία του αυτή;
Από όσα ο ίδιος ισχυρίζεται, αυτή η ταινία δεν έχει σκοπό να εξυμνήσει ούτε το έργο του Γιάνη Βαρουφάκη, ούτε και τον ίδιο. Μετά από συνέντευξή του ανέφερε πως, μια ταινία για να είναι καλή, πρέπει να σε εμπνεύσει και να βγει μόνη της. Μόλις ο Κώστας Γαβράς διάβασε το συγκεκριμένο βιβλίο, εμπνεύστηκε και δημιούργησε την ταινία. Τα βασικά νοήματα που -κατά την άποψή μας και σύμφωνα με τα λεγόμενα του σκηνοθέτη- παρατίθενται είναι τα εξής:
1) Αξία διαλόγου
Ακούγεται αρκετά απλό, αλλά ο διάλογος συνιστά ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας. Η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα με καθεστώς προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Πέραν των άλλων, είναι και μια χώρα που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση και στο Εurogroup (Ευρωομάδα). Η εν λόγω ταινία δείχνει στιγμιότυπα της διαπραγμάτευσης της Ελλάδας στο Euroroup για το ελληνικό χρέος. Μέσα από όλο αυτό το μήνυμα που λαμβάνουμε καταλαβαίνουμε πως οι αδύναμες χώρες δεν έχουν το δικαίωμα και την επιλογή να διαπραγματευτούν. Αυτό -κατά τον σκηνοθέτη- χαλάει τις ισορροπίες μέσα στην δημοκρατική Ευρώπη.
2) Η ελπίδα
Χωρίς να αναφέρει πολλά, ο Κώστας Γαβράς δείχνει μόνο την στάση των ψηφοφόρων στις εκλογές, και αμέσως μετά την ψήφιση του MOU (ελληνιστί = μνημόνιο). Ο κόσμος πιστεύει σε κάτι κάλπικο και επιφανειακό γνωρίζοντας πως θα καταρρεύσει, χωρίς όμως να θέλει να το πιστέψει. Το μήνυμα αυτό γίνεται αισθητό και αρκεί για να είναι κατανοητό.
3) Η τύχη στην πολιτική
Ένας πολιτικός τίποτα δεν αφήνει στην τύχη. Ένας πρωθυπουργός πάντα γνωρίζει όλες τις επιλογές του, ενημερώνεται από διαφορετικά μέτωπα και αποφασίζει ποια θα είναι η απόφαση που θα πάρει, κατά βάση και σε συνεργασία με τους συναδέλφους του. Το 2015 η χώρα παιζόταν στα ζάρια μόνο και μόνο για να φανεί ένα προφίλ διαφορετικής ατζέντας από αυτή που υπήρχε σε κάθε κόμμα τα τελευταία 15 χρόνια, έτσι ώστε ο λαός να νιώσει μια βραχυχρόνια αλλαγή. Δεν είναι συμπτωματικό που ο σκηνοθέτης μέσα από την ταινία υποστηρίζει πως ο πρωθυπουργός γνώριζε την κατάληξη, όσον αφορά τους υποστηρικτές και ψηφοφόρους του κόμματος.
Η ταινία μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και δεν θεωρούμε πως ένα άρθρο αρκεί να κινητοποιήσει όσο χρειάζεται τον κόσμο της Τέχνης και της Πολιτικής -αλλά και τον κάθε πολίτη που θέλει να συμμετέχει ενεργά στα πράγματα- και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα filmcast και podcast για να συζητήσουμε θέματα που μας αφορούν άμεσα πάνω στην ταινία και να ακούσουμε πολύπλευρες απόψεις.
Το έργο του Κώστα Γαβρά, στην τελική, αποκαλύπτει με σκληρό και ωμό τρόπο την αρνητική, μα κυρίως αδιάλλακτη στάση των θεσμών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και των άλλων χωρών, αλλά την ίδια στιγμή κατακρίνει έμμεσα και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., στον οποίο πιστώνει τυχοδιωκτισμό και υποχώρηση από τις αντι-μνημονιακές του θέσεις, το οποίο διαφαίνεται και στην τελική σκηνή, αλλά και εν γένει στο πρόσωπο του Αλέξανδρου Μπουρδούμη (Αλέξης Τσίπρας). Δραματικό, ψυχοφθόρο και κωμικό συνάμα, με εξαιρετική απεικόνιση των περιγραφών του Γιάνη Βαρουφάκη στο πλατό, και με κύριο στοιχείο και προσωπική νίκη της ελληνογαλλικής παραγωγής, τον προβληματισμό του θεατή/πολίτη για την ηθική της εξουσίας, το έλλειμμα δημοκρατίας ακόμα και στις μεγάλες ομοσπονδίες (Ε.Ε., π.χ.), όπως και η αμφιβολία περί χάραξης πολιτικής στη βάση του λαού. Ποιοι συνιστούν τους υπαίτιους για την συνεχιζόμενη κρίση λιτότητας στην Ελλάδα, ποιο είναι το βάθος των πολιτικών παιχνιδιών πάνω στο ζήτημα της ελληνικής οικονομικής κατάρρευσης και ανθρωπιστικής εξαθλίωσης;
Το πρώτο flimcast του Φοιτητικού Κόσμου από τους συντάκτες μας Παύλος Γιαννόπουλο και Πέτρο Γιώτη:
