Σαν σήμερα το 1988 φεύγει από τη ζωή ο ιδρυτής της τεράστιας Ferrari. Εμείς αποδίδουμε έναν μικρό φόρο τιμής στον άνθρωπο που έγινε εξίσου διάσημος αλλά και διαβόητος στον κύκλο της αυτοκίνησης.
Το πλήρες όνομα του ήταν Hose Enzo Delavega Delamaria Ignasias Ferrari.
Και νομίζω μπορούμε να καταλάβουμε γιατί το έκοψε απλά σε «Enzo Ferrari». Γεννημένος στην Μόντενα της Βόρειας Ιταλίας, στις 18 Φεβρουαρίου του 1898, o μικρός Ferrari μπαίνει από νωρίς στα «κόλπα» από τον πατέρα του Alfredo, όταν στα 10 τον πάει στην πίστα της Μπολόνια να δει έναν αγώνα αυτοκινήτων.
Ο μικρός Enzo ερωτεύεται τους αγώνες και θέλει να γίνει οδηγός αγώνων. Ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος όμως ανακόπτει τα σχέδιά του, ενώ ο θάνατος του πατέρα του και του αδερφού του οδηγεί σε χρεωκοπία την οικογενειακή επιχείρηση.
Μια πόρτα κλείνει, μια άλλη ανοίγει.
Από τη δεκαετία του 1920 ο Enzo τρέχει σε αγώνες αυτοκινήτων και μέχρι το 1925 σημειώνει πολλές επιτυχίες. Το 1923 κερδίζει τον αγώνα στη Ραβέννα και η οικογένεια Μπαράκα χάρισε τιμής ένεκεν στον Εnzo το προσωπικό έμβλημα του γιου τους που σκοτώθηκε σε αερομαχίες στον πόλεμο. Το έμβλημα δεν ήταν άλλο από το «αλογάκι», το οποίο κοσμεί από το 1923 όλα τα αυτοκίνητα του Ferrari.
To 1925 το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι αναγνωρίζει τον Enzo ως εθνικό ήρωα, απονέμοντάς του το βαθμό του διοικητή. Ο Ferrari όμως αρνείται να λάβει μέρος σε οποιονδήποτε σημαντικό αγώνα τον οποίο επρόκειτο να παρακολουθήσει και ο Μουσολίνι. Από το 1927 ο Ιταλός οδηγός φαίνεται πως ελκύεται κυρίως από τη μηχανική σκοπιά των αγώνων και έτσι το 1929 αφήνει την οδήγηση και δημιουργεί μια ομάδα τεχνικών για το αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo. Το ονομάζει Scuderia Ferrari. Και ο θρύλος ξεκινάει.
Κάθε αρχή όμως και δύσκολη.
Aπό το 1933 η Alfa Romeo αποφασίζει να αποσυρθεί από τους αγώνες και ο Ferrari σώζεται την τελευταία στιγμή από τον Pirelli (τον ίδιο που ίδρυσε την εταιρεία ελαστικών). Οι νίκες όμως δεν είναι πολλές και ο Ferrari εγκαταλείπει την Alfa Romeo το 1937. Για να μπορέσει να τρέξει ξανά, ιδρύει την AAC και μέσω αυτής παράγει δυο μικρά σπορ αυτοκίνητα για να τρέξουν στο Mille Miglia του 1940.Aυτές, παρότι ονομάζονταν AAC 815, ήταν στην πραγματικότητα, οι πρώτες Ferrari.
Με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το εργοστάσιο της Ferrari βομβαρδίζεται από τις συμμαχικές δυνάμεις και ο Enzo το μεταφέρει στο Maranello, όπου βρίσκονται ως και σήμερα.
Πρώτα οι αγώνες, μετά τα αμάξια δρόμου.
Το 1947 ο Εnzo ιδρύει την νέα Ferrari η οποία συμμετέχει σε αγώνες από την ίδια κιόλας χρονιά. Τα αυτοκίνητα δρόμου ήταν «αναγκαίο κακό»· ο Εnzo ενδιαφερόταν μόνο για τους αγώνες και με τα έσοδα από τα αυτοκίνητα δρόμου θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τα προγράμματα αγώνων. Στη δεκαετία του 50, μέσω της Formula 1 η Ferrari χτίζει το brand της και μεταμορφώνεται σε «μεγάλο παίκτη».
Ford Vs Ferrari.
Τα προβλήματα όμως δε φεύγουν. Το 1960 η εταιρεία πάλι αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και κινδυνεύει με κατάρρευση. Η Ford προσφέρεται να την αγοράσει το 1963 προσφέροντας 18 εκατομμύρια. Και φτάνει κοντά. Όταν όμως ο Εnzo καταλαβαίνει ότι με αυτό το συμβόλαιο θα χάσει τον έλεγχο των τμημάτων αγώνων, η συμφωνία διακόπτεται. Η εταιρεία περνάει στην Fiat η οποία ελέγχει την εταιρεία από τότε ως σήμερα. Η Ford ως αντίποινα, αποφασίζει ότι θα νικήσει την Ferrari στο Le Mans. Κάπως έτσι γεννήθηκε και το Ford GT40, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αγωνιστικά αυτοκίνητα της εποχής του.
To πονεμένο κεφάλαιο του Dino Ferrari
O Enzo αποκτάει τον πρώτο του γιο το 1932, τον Dino Ferrari. Ο Enzo υπεραγαπάει τον γιο του. Τον προορίζει για διάδοχό του. Όμως η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Ο Dino αντιμετωπίζει μυϊκή δυστροφία και πεθαίνει το 1956. Ο Enzo Ferrari δεν σταμάτησε ποτέ να πενθεί για τον χαμό του γιού του. Αφιερώνει δύο αυτοκίνητα προς τιμήν του, που παίρνουν το όνομά του, την 246 GT και την 308 GT4.
Με αυτόν τον πόνο, ο Enzo θα κλείσει τα μάτια του σαν σήμερα, στις 14 Αυγούστου 1988. Το τελευταίο αυτοκίνητο που «υπογράφει» είναι η θρυλική Ferrari F40. Προς τιμή του ιδρυτή, η εταιρεία βγάζει το 2001 την Ferrari Enzo, η οποία παραμένει ως σήμερα είναι από τα πιο σπουδαία αυτοκίνητα δρόμου στον κόσμο.
Αντί επιλόγου
Τι ήταν αυτό που τελικά κατάφερε να κάνει ο Enzo από την Modena; Κατάφερε να φτιάξει ορισμένα από τα πιο επιθυμητά και ζηλευτά αυτοκίνητα του κόσμου. Κατάφερε να μυήσει πολλούς νέους ανθρώπους στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Κατάφερε να μας κάνει να δούμε το αυτοκίνητο με άλλα μάτια, όχι σαν εργαλείο, αλλά ως αντικείμενο με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, προσόντα και ελαττώματα. Όλη η νοοτροπία αυτή συμπυκνώνεται σε μία μόνο φράση του: «Δεν μπορούμε να περιγράψουμε το πάθος. Μπορούμε μόνο να το ζήσουμε». Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, Grazie Mille, Enzo Ferrari.
Ονομάζομαι Νίκος Ναούμ, είμαι φοιτητής στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με καταγωγή από τα Ιωάννινα, ωστόσο γέννημα-θρέμμα Αθηναίος.
Σκοπός μου στην ζωή είναι να βρω την ευτυχία, κάνοντας πράγματα που αγαπώ με ανθρώπους που αγαπώ. Η αθλητική δημοσιογραφία και η εξειδίκευση στον μηχανοκίνητο αθλητισμό είναι το μεράκι και το πάθος μου. Από μικρός έψαχνα να μετουσιώσω την αγάπη μου για το αυτοκίνητο σε ένα επάγγελμα.
Κάπως έτσι, δειλά-δειλά οδηγήθηκα στην πόρτα του Παντείου Πανεπιστημίου. Ήξερα ότι ο κλάδος είναι κλειστός. Ήξερα ότι θα αντιμετωπίσω δυσκολίες. Μέσα όμως στο Πανεπιστήμιο γνώρισα ανθρώπους με τους οποίους μπόρεσα να ενωθώ και να δώσω σάρκα και οστά στο όραμά μου. Να παράγω περιεχόμενο σχετικά με το αυτοκίνητο και δη, με την Formula 1.
Mέσα από το The F1 Thing, αλλά και μέσα από τον διαδικτυακό «αέρα» του Ράδιο Πάντειον και τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις του αθλήματος, νιώθω πως κατάφερα να προσδιορίσω αυτόν τον έρωτα για το αντικείμενο και να ικανοποιήσω την ακόρεστη τρέλα μου.
Α, επίσης παίζω μουσική. Αυτή είναι μια ακόμη τρέλα μου. Λατρεύω τα ταξίδια (ειδικά με το αυτοκίνητο), καθώς και την καλή μπύρα.
Μέσα στον ΦΚ βρήκα άτομα που εκτιμώ βαθύτατα. Για εμένα είναι η ιδανική ευκαιρία να συνεργαστώ σε ένα υπέροχο εγχείρημα.
