Του Νίκου Μερκουράκη, πρώην συντάκτη μας
Ο Freddie Mercury βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου και απο εκεί στο άπειρο, όπως λίγοι το κατάφεραν. Ο τραγουδιστής των Queen, μία καταπληκτική προσωπικότητα, λείπει σήμερα απο τον κόσμο μας όσο ποτέ άλλοτε.
Δεν είναι απλά ο τρόπος που τραγουδούσε και η φωνή του που σε καθήλωνε, οι μόνοι λόγοι που τον θυμόμαστε. Ήταν ο τρόπος ζωής του, η συμπεριφορά του που πρέπει να έχουμε υπόψιν μας. Ο Freddie ήταν ασυμβίβαστος, γενναίος, χωρίς ίχνος φόβου πάνω του. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι μόνο ο ιός του HIV, αυτή η ασθένεια που εντοπίστηκε για πρώτη φορά την δεκαετία του ’80, ίσως τον τρόμαξε. Με αυτή την αιρετική ιδέα διαφωνώ κάθετα. Ίσως ξαφνιάστηκε, ίσως το σκέφτηκε λίγο παραπάνω, αλλά δεν το άφησε να τον εμποδίσει. Όταν πια ήρθε η ώρα, αντιμετώπισε με μεγαλοπρέπεια τον θάνατο, χωρίς να μετανιώνει για τίποτα.
Σε ένα από τα τελευταία τραγούδια του συγκροτήματος , στο «Innuendo», ο Freddie κάνει μία θρασύτατη απαίτηση. Απαιτεί απο έναν οποιοδήποτε Θεό, αν αυτός υπάρχει, από την οποιαδήποτε δικαιοσύνη, από την οποιαδήποτε έννοια ύπαρξης, από τις όποιες απαντήσεις στις ερωτήσεις μας, να αποκαλυφθούν. Ζητά δηλαδή αυτό που πολλοί μεγάλοι φιλόσοφοι και επιστήμονες, έψαξαν με μία απλή σιγουριά και καμιά φορά με ταπεινότητα. Ο Freddie δεν έχει χρόνο όμως για αυτά και το ξέρει. Κάνει αυτό που, κατά την γνώμη μου, έπρεπε να είχε γίνει απο την αρχή. Απαιτεί να μας αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια, σαν άλλος αναιδής Ίκαρος που πετά πολύ κοντά στον ήλιο. Δεν φοβάται όμως καμία τιμωρία. Βρίσκεται πλέον κοντά στο τέλος και θέλει να ικανοποιήσει την περιέργειά του. Κάνει μία κίνηση που ξαφνιάζει και τρομάζει τον κόσμο και τους Θεούς. Οι Θεοί όμως δεν δέχονται να τους διατάζουν και σπεύδουν να τιμωρήσουν. Αλλά δυστυχώς για αυτούς, ο Freddie είχε ήδη νικήσει. Η ίδια η πράξη της ανυπακοής απέναντι στην καθεστηκυία τάξη, η ιδέα ότι μπορεί κανείς έτσι απλά να διαταράσσει την επιβεβλημένη ισορροπία, αρκεί. Tο « Innuendo» αποτελεί ένα άσμα νίκης. Κανείς δεν περίμενε να απαντήσει κάποιος στην απαίτηση του Freddie. Ο αγώνας όμως ξεκίνησε.
Αυτή ακριβώς την πράξη της ανυπακοής, πρέπει να κρατήσουμε από αυτόν τον άνθρωπο. O Freddie Mercury μπορεί να μην ήταν κάποια ιδιοφυία ή κάποιος σοβαρός φιλόσοφος, ήξερε όμως ότι η ανάγκη για γνώση και η ιδέα της αντίστασης, κάπως πρέπει να εκφραστούν. Το έκανε με τον τρόπο που ήξερε, τραγουδώντας.
Έζησε μία ζωή γεμάτη, κάνοντας αυτό που ήθελε. Ένας ατελείωτος άνθρωπος. Ένας «τέλειος» άνθρωπος.
