Η Μυρτώ της Πάρου

Το άρθρο αυτό εμπνεύστηκα να γράψω μετά την ακρόαση του podcast με τίτλο: «Γεγονότα που Συγκλόνισαν» του Μενέλαου Γεωργίου.

Στο τελευταίο επεισόδιο πραγματεύεται την υπόθεση της Μυρτώς Παπαδομιχελάκη, η οποία στις 23 Ιουλίου του 2012 δέχθηκε βάναυση επίθεση από τον Αχμέτ Βακάς με καταγωγή από το Πακιστάν. Ο δράστης επιτέθηκε στην κοπέλα, χτυπώντας την άγρια και βιάζοντάς την στην παραλία Χρυσή Ακτή της Πάρου. Το θύμα βρέθηκε στο σημείο της επίθεσης από την μητέρα της βαριά χτυπημένο, λιπόθυμο και παραμορφωμένο σε όλο του το σώμα από τα χτυπήματα.

Μάλιστα, η επίθεση ήταν τόσο σκληρή που άφησε την Μυρτώ ανάπηρη σε ποσοστό 100%. Η κοπέλα μετά από 11 χρόνια, αμέτρητες επεμβάσεις, προσπάθειες αποκατάστασης και προσωπικής φροντίδας από τους οικείους τους, συνεχίζει την προσπάθεια που κάνει για να ξανακερδίσει το δικαίωμα της ελευθερίας της κίνησης που της στέρησε τόσο βάναυσα ο θύτης.

Η υπόθεση πλέον έχει τελεσιδικήσει, αφού ολοκληρώθηκε η εκδίκασή της και σε δεύτερο βαθμό. Η ελληνική δικαιοσύνη επέβαλε στον επιτιθέμενο την ποινή της ισόβιας φυλάκισης και επιπλέον 36 χρόνια και 3 μήνες φυλάκιση. Να σημειωθεί ότι ο δράστης αποπειράθηκε καθ’ όλη την διάρκεια της δίκης να υποστηρίξει ψευδώς ότι είναι ανήλικος, ώστε να επωφεληθεί από τα ευνοϊκά μέτρα που συμπεριλαμβάνει η ελληνική νομοθεσία για τους ανήλικους. Σύντομα αποδείχθηκε κατά την ακροαματική διαδικασία ότι οι ισχυρισμοί του ήταν δόλιοι και ψευδείς. Για αυτό και του επιβλήθηκαν κανονικά οι ποινές που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία για τους ενήλικες παραβάτες.

Από την υπόθεση καταφανώς αναδεικνύεται, κατά την προσωπική μου γνώμη, η αδυναμία αφομοίωσης των τεράστιων μεταναστευτικών ρευμάτων που παρουσιάστηκε την δεκαετία του 2010 εντός της ελληνικής επικράτειας. Χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν τα σύνορα της Ελλάδας σχηματίζοντας εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις, λόγω των έντονων πολιτισμικών διαφορών ανάμεσα στα κράτη από την Ασία και την Ελλάδα. Δηλαδή η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί και να αφομοιώσει τους χιλιάδες παράτυπους μετανάστες που ήρθαν από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τα όμορα κράτη. Βαρέα ευθύνη για το εν λόγω φαινόμενο φέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η παγκόσμια κοινότητα, καθότι οι εν λόγω μετανάστες συμπτύχθηκαν ανάμεσα στα ρεύματα των νόμιμων προσφύγων από την Συρία. Η ΕΕ, γιατί δεν υποστήριξε επαρκώς την Ελλάδα, με αποφασιστικά μέτρα και υλικοτεχνικό εξοπλισμό αλλά επικεντρώθηκε πιο πολύ στο χρέος της Ελλάδος, που εκείνη την περίοδο ρυθμίζονταν μέσω των βάναυσων μνημονίων. Η παγκόσμια κοινότητα, γιατί δεν απέτρεψε τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, αφενός την εκδήλωση ρατσιστικών συμπεριφορών από ντόπιες ομάδες προς τους μετανάστες (βλ. Χρυσή Αυγή) και αφετέρου την συχνή εκδήλωση εγκληματικών ενεργειών από τους μετανάστες. Φυσικά η επίθεση στην Πάρο και τα τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα δεν φέρουν σχέση απόλυτης αιτιότητας, ωστόσο σχηματίζουν τις προϋποθέσεις για τις εν λόγω τραγικές καταστάσεις. Η μετανάστευση σε ένα κράτος, πολλώ μάλλον σε ένα μικρό κράτος πληθυσμιακά όπως είναι το ελληνικό, θα πρέπει να γίνεται με ρυθμούς που επιτρέπουν την αφομοίωση των εισαχθέντων, ώστε η χώρα εισόδου να είναι έτοιμη να δεχτεί τους επόμενους αιτούντες διαμονή εντός των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων της.

Όταν η είσοδος γίνεται άνευ όρων και άναρχα έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία εντάσεων, αστάθειας και κοινωνικών αναταραχών εντός του κράτους υποδοχής.

Φυσικά, την βασική αιτία του αναφερόμενου εγκλήματος θα πρέπει να αναζητήσει κανείς στην ψυχοσύνθεση του ίδιου του δράστη. Έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών του προχώρησε σε μια επίθεση που κατά τύχη δεν υπήρξε θανατηφόρα. Απαξιώνοντας πλήρως την ανθρώπινη ζωή και έχοντας πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης για το θύμα, υπερύψωσε την προσωπική του ευχαρίστηση εις βάρος του δικαιώματος της ζωής, της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όπως την ορίζει στο άρθρο 2 το Σύνταγμα της Ελλάδος. Υπήρξε φίλαυτος και απάνθρωπος, σχηματίζοντας μια άρρωστη αντίληψη για τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.

Θύμα του μια κοπέλα 15 χρόνων. Η Μυρτώ στα πρώτα βήμα της εφηβικής της ζωής, συνάντησε το πιο παγερό και σκληρό πρόσωπο του κόσμου. Στερήθηκε πολλά χρόνια το χαμόγελο και την ευτυχία και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλές μέρες που ακόμα το στερείται. Χωρίς να έχει απολύτως καμία υπαιτιότητα, βρέθηκε μπλεγμένη σε έναν ιστό της αράχνης, που μέσα της έκρυβε το χειρότερο τέρας που θα μπορούσε να φανταστεί ακόμα και ο πιο ευφανταστος σκηνοθέτης ταινιών.

Μάλιστα, το ΣτΕ πρόσφατα επιδίκασε αποζημίωση, την οποία υποχρεούται να καταβάλλει το ελληνικό Δημόσιο στην οικογένεια της Μυρτούς. Σε μια απόφαση, που εξέγειρε πολλαπλές νομικές αντιδράσεις, υποστηρίχθηκε ότι η ανεξέλεγκτη κίνηση του Αχμετ Βακάς εντός της ελληνικής επικράτειας, παρ’ ότι ήταν παράτυπος μετανάστης και όφειλε το ελληνικό κράτος να τον έχει υπό ειδικό καθεστώς επιτήρησης, του δημιούργησε το αίσθημα ατιμωρησίας, κάτι το οποίο με τη σειρά του οδήγησε στο έγκλημα. Και η αίσθηση αυτή του δράστη είναι ευθύνη της ελληνικής αστυνομίας και του ελληνικού κράτους, σύμφωνα πάντα με το δικαστήριο.

Το μόνο θετικό που μπορεί να άφησε η ιστορία αυτή, είναι η γενναία προσπάθεια της Μυρτώς για να επανέλθει σε μια κατά το δυνατόν ομαλή ενήλικη ζωή. Αλλά και οι πραγματικά συγκινητικές προσπάθειες της μητέρας της (κυρία Μαρία Κοτρώτσου), που έμεινε δίπλα στο παιδί της συναισθηματικά και φυσικά σε μια μάχη που δίνεται καθημερινά στα κέντρα αποκατάστασης και τα νοσοκομεία. Ζήτησε το δικαίωμα της ζωής για το παιδί της και τα κατάφερε. Ακόμα, ζήτησε δικαιοσύνη από την ελληνική Πολιτεία. Το αν το κατάφερε αυτό, θα το δείξει ο χρόνος, καθότι οι αιτήσεις αποφυλάκισης του δράστη ήδη έχουν ξεκινήσει 11 χρόνια μετά το έγκλημα. Τα γνωστά παράθυρα ευκαιρίας που δίνει η ελληνική δικαιοσύνη, σε ποινικούς κρατούμενους που ούτε κατ΄ελάχιστον δεν έχουν σωφρονιστεί…