Μιαν αγάπη που να μυρίζει δυόσμο, πασχαλιές και άνθη λεμονιάς.Έναν έρωτα να σου θυμίζει ακρογιαλιές τέλη Μαΐου και τον άνεμο πουσε χτυπά στο πρόσωπο στο
Ετικέτα: Αγάπη
Τα ατέλειωτα πρωινά
Τα πρωινά που μαζί σου κρατούν για πάντα…Τα γλυκά σου χάδια για πρωινό και μια τζούρα από τα μαλλιά σου που πέφτουν στο πρόσωπό μου…Πιο
Η πιο απλή γιορτή
Καλημέρα, Σου έφτιαξα πρωινό. _____ Έλα να πιούμε μαζί καφέ Τον έφτιαξα όπως σου αρέσει, Είναι ζεστός ακόμα. _____ Θα κάτσουμε αγκαλιά δίπλα στο στολισμένο
Έχεις λίγο χρόνο να σου πω σ’ αγαπώ;
Έλα να περπατήσουμε ξανά στους άδειους δρόμους της πόλης.Να μου μιλάς για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, κρατώντας μου το χέρι.Να μου μιλάς
Γιατί μένεις;
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Ένα τεράστιο γιατί μέσα της. Σε ένα γεμάτο διαμέρισμα από κούτες, σκόνη και συναισθήματα καλά κλειδωμένα σε βιβλία και
Η συναυλία που θα θυμάμαι: Ο Σωκράτης στο Κατράκειο
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Κάθομαι στο γραφείο μου και προσπαθώ να γυρίσω το χρόνο πίσω. Κλείνω τα μάτια και αισθάνομαι. Τις μουσικές, τους
Πού πάνε οι αγάπες όταν λυγίζουν;
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Κανένας απολογισμός. Ο χρόνος περνά. Αβάσταχτες οι σκέψεις, τους τρομάζουν. Εκείνος πράος. Εκείνη αδύναμη. Είναι οι μέρες φωτεινές και
Μανάδες με λευκά φορέματα
Αγαπημένη μου μαμά, Ήρθε πάλι η μέρα εκείνη που έρχεται κάθε χρόνο, την περίοδο που ξεκινάς να χαμογελάς, επειδή ο χειμώνας έκανε τον κύκλο του
Μέσα από σένα
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Μακάρι να ‘σουν εδώ. Τις μέρες αυτές που ο χρόνος περνά και οι ανάσες μας πλησιάζουν. Τις μέρες που
Έρωτας, Aγάπη: ορισμοί ή αυταπάτες;
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Έρωτας: όσο υπάρχουν το άγνωστο και οι αυταπάτες.Μανώλης Αναγνωστάκης, ΥΓ. Δύσκολες μέρες, οι δαίμονες της απόστασης και του φόβου
Η βιτρίνα της Αθήνας
Δημήτρης: -Βασίλη σου αρέσει η Αθήνα τα Χριστούγεννα; Βασίλης: -Θα μου αρέσει όταν θα δω μέχρι και τον τελευταίο άνθρωπο που μένει σε αυτήν την
«Όσο κρατάει ένας καφές»
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Ο χρόνος μετρά αντίστροφα. Τελευταίες μας στιγμές, αλλά εμείς σπαταλάμε το τώρα, νομίζοντας ότι κρατά για πάντα. “Ήταν μια
Εν λευκώ
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Αν είχε χρώμα θα ήταν άσπρο ο φόβοςΑν είχε σώμα θα ήταν σαν και έμενα (Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος) Πάρε
Ένα γιατί δεν φτάνει, μία συγγνώμη δεν αρκεί
Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας Την Τρίτη (22/06) έγινε γνωστό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι ένα 14χρονο κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη έχασε την
Να σε αγκαλιάζεις!
Της Αθανασίας Ρουσάλη, πρώην συντάκτριάς μας Από τα πρώτα δευτερόλεπτα της ζωής μας, με το που έρθουμε σε αυτό τον κόσμο ως μικρά και ευαίσθητα
Μια στιγμή
Η αναγνώστριά μας επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της. Για μια στιγμή, θα είναι μια άλλη οπτική. Θα είναι για μια στιγμή, η μελωδία η
Έλλειψη Αγκαλιάς
Της Γιώτας Μαντά, πρώην συντάκτριάς μας Ανεκτίμητη επαφή λίγων δευτερολέπτων. Γιατί δεν χρειάζονται και πολλά. Η Αγκαλιά. Πόσο ξένη και σχεδόν τρομακτική λέξη στην εποχή
Εκείνοι που «έμεναν σπίτι» και πριν τον κορωνοϊό…
Την περίοδο του κορωνοϊού που διανύουμε θυσιάζεται -δικαιολογημένα- στον βωμό της δημόσιας υγείας, όσο ποτέ άλλοτε από την εποχή της μεταπολίτευσης, το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά
Στην άκρη των χειλιών σου
Θα ήθελα εκεί στων χειλιών σου την άκρη… Να με είχες εκεί κρυμμένο… Να πίνω από το ποτό σου… Σε ένα μικρό σπίτι… Κι αν
Αυτή η μικρή μας χημεία
Μετά τους αναγνώστες μας κι εμείς στην Συντακτική Ομάδα του Φ.Κ. είπαμε να πάρουμε τη σκυτάλη. Γιατί όχι; Έτσι κι αλλιώς, όλοι οι προβληματισμοί, τα