Σε ένα μικρό νησί στο Αιγαίο ένα πρωινό, μια νεαρή κοπέλα σηκώνεται και λέει στη μητέρα της πώς δεν αντέχει, έχει βαρεθεί τη ρουτίνα της
Ετικέτα: Μικρές Ιστορίες
Ανάμνηση μιας μεθυσμένης βόλτας στο Λυκαβηττό
Το πρώτο εξάμηνο του Πανεπιστημίου θα αποτελεί για μένα, πάντοτε, μια από τις πιο όμορφες περιόδους της ζωής μου. Ήταν -ίσως- η πρώτη φορά που
Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων-Μέρος 2ο
1. Με την εκκίνηση της δεύτερης καραντίνας, οι πολλές μετακινήσεις κόπηκαν και από όλους μας ζητήθηκε να μείνουν στο σπίτι τους. Εγώ, όμως, χρειάστηκε να
Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων (Μέρος 1ο)
Ιστορίες απο δίπλα σου, μπροστά σου, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά σου. Στιγμές από μία εποχή αλλιώτικη, μία εποχή που έβγαζε και βγάζει από μέσα μας απωθημένα,
Ο γείτονας της Βαστίλης
14 Ioυλίου. Οι φωνές, τα συνθήματα, η τρομακτική ηχώ της λαοθάλασσας κατάφεραν να τον σηκώσουν από έναν πολύ γλυκό ύπνο. Σκυθρωπός και αγουροξυπνημένος, προσπάθησε να
7. Το τέλος για κάτι δεν είναι παρά η αρχή για κάτι άλλο
-«Πω ρε φίλε, το κεφάλι μου», είπε αγουροξυπνημένα η Λίλλη. -«Καλώς τηνα! Πώς και τόσο νωρίς;». Δύο το μεσημέρι έγραφε η ώρα στο ρολόι. «Σου
6. Οι ευκαιρίες παρουσιάζονται πάντα την πιο ακατάλληλη στιγμή
«Και πολλή σημασία έδωσες!», είπε η Λίλλη θυμωμένη. «Ακούς εκεί να μας κάνει και τον δύσκολο! Ο αχόρταγος!» Έδινε πόνο η καημένη για το «μαργαριτάρι»
5. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΑ ΚΑΛΑ, ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΑΣΧΗΜΑ
Δεκαπέντε χιλιάδες εκατόν είκοσι εννιά έγραφε ο πίνακας ανακοινώσεων. “Αρκετά τίμιο”, σκέφτηκε η Ελπίδα. Δεν περίμενε τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ήξερε πώς είχε το πράγμα.
Ή στραβός είν’ ο γιαλός, Ή στραβά αρμενίζουμε (part 4)
– «Έλα ρε, σοβαρά;», είπε η Ελπίδα και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της. – «Άστα να πάνε. Δεν σκεφτόμουν τίποτα. Είχα θολώσει», είπε
Τα πάντα πάνε στραβά ταυτόχρονα (part 3)
Τον είδε από μακριά να βγαίνει από την πόρτα του σχολείου λίγο βιαστικά με το κεφάλι προς τα κάτω. «Ωχ, δεν θα έγραψε καλά και
Όταν τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα, θα γίνουν (part 2)
Δύο και μισή το βράδυ χτύπησε το τηλέφωνο της Λίλλης. Ξύπνησε σιχτιρίζοντας, καθώς είχε μόλις αποκοιμηθεί, σήκωσε απρόθυμα το κεφάλι από το γραφείο της και
Όταν τα πράγματα πάνε καλά,κάτι θα πάει στραβά (part 1)
«Τώρα το “χρημα” θέλει οξεία ή περισπωμένη;» Η Ελπίδα πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε το γραπτό της. Είχε ήδη αυτοσχεδιάσει αρκετά και δεν ήθελε