Είμαστε κάτι μικρά, αυτόφωτα πλάσματα του κόσμου. Ασήμαντες κουκκιδούλες μέσα στο χάρτη Έρμαια στα χέρια του άδικου χρόνου που μέρα με τη μέρα μας κάνει
Ετικέτα: Ποίηση
Καλοκαιρινή Νοσταλγία
Σαν κύμα που παλεύει και δεν υποχωρεί Μέσα σε στάχτες και απομεινάρια μιας θύμησης τρελής Μιας ανάμνησης ατέλειωτης που σε έχει κρατημένο Μιας φαντασίωσης Μιας
Μέσα από σένα
Μακάρι να ‘σουν εδώ. Τις μέρες αυτές που ο χρόνος περνά και οι ανάσες μας πλησιάζουν. Τις μέρες που σε ψάχνω σε μηνύματα και ήχους,
Στο σουβλάκι που αγάπησα
Το σουβλάκι που αγαπώ Έφτασε τα 4 τα ευρώ Εκεί που πιτσιρικάς στη Πλατεία Τα έτρωγα άνετα τρία-τρία Μετά από την μπάλα στο Άλσος Πρώτο
Αχ, όνειρο…
Ξύπνησα και ένιωσα την καρδιά μου να φτερουγίζει. Είχα δει ένα όνειρο το προηγούμενο βράδυ, ένα όνειρο τόσο αληθινό, ένα όνειρο που είχε την δύναμη
Το όνομα μου είναι Γυναίκα/Σε αυτές που χάθηκαν
Το όνομα μου είναι γυναίκα και φοβάμαι να περπατώ μονάχη μετά τις δέκα. Το όνομά μου είναι γυναίκα. Σε κάποιες χώρες με σκοτώνουν, χτυπώντας αδιαλείπτως
Μια νέα ίδια μέρα
Φτάσαμε αισίως στο 2021 Έναν χρόνο τώρα νιώθω Σαν να ζω την ίδια μέρα Οξύμωρο που όλα έχουν αλλάξει Και όλα μένουν ίδια Ενόσω όλα
Να μου λες…
Να μου λες για τη ζωή σου, να σου λέω φοβάμαι και να με κρατάς, να σου διαβάζω τις λέξεις μου και να μην μπορούν
Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της
Πολιτικά παιχνίδια, πυκνογραμμένα νομοσχέδια για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, την εργασία, την υγεία, για την ίδια μας την ασφάλεια. Έρχονται, προτείνονται, ψηφίζονται και εμείς τι
Αυτή την φορά…;
Ένας έρωτας που δεν πρόλαβε να γεννηθεί. Δύο παράλληλες ζωές που μάταια προσπάθησαν να συναντηθούν. Εκείνος πολύ υπάκουος για να τα βάλει με όλους και
Η απροσάρμοστη και αμφισβητησιακή ποιητική Γενιά του 1970
Είναι ανθρωπίνως αδύνατον τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα μιας εποχής να αφήσουν ανεπηρέαστα την πολιτισμική της πορεία. Αντίθετα, αυτά είναι μάλιστα που διαμορφώνουν την ταυτότητά της, αποτελώντας
Άσε με να σε κρατήσω
Όσο μεγαλώνεις, αναζητάς πίσω την παιδική σου ηλικία. Προσπαθείς να την προφτάσεις, να την πιάσεις και να την κρατήσεις μέσα σου για πάντα. Είναι σαν
Μηδέν κουκούτσια
Πάνω στο μήλο μου Βλέπω τα αστέρια Λευκές κουκίδες στο κόκκινο βαθύ και σκέφτομαι πως όλα εδώ στη γη, είναι σταγόνες της βροχής του ουρανού. Ίσως
“Κάποιος εμπρός μου”
Κουρασμένο και υπερφορτωμένο απόγευμα. Ήμουν στο μετρό, νομίζω είχαν περάσει αρκετές μέρες, δεν θυμάμαι πόσες, που είχα να σε δω. Γιατί η ζωή είναι τόσο
Φ.Κ. Συνέντευξη-Φ. Ζαντές: Οι σκέψεις ενός νεαρού και ελπιδοφόρου ποιητή
Η ζωή προχωράει και αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα για την νέα γενιά, που απ’ ότι φαίνεται και έχει αποδείξει επανειλημμένα, δεν σταματάει να ζει,
Ταξίδι με τον “ποιητή της θάλασσας”
Το Κέντρο Πολιτισμού Κεντρικής Μακεδονίας συνεχίζει να προσφέρει οξυγόνο στον πολιτισμό διοργανώνοντας το Φεστιβάλ Επταπυργίου με ποικίλες ποιοτικές παραστάσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος όλον τον Ιούλιο. Για
ΕΣΥ
*Ένα ερωτικό ποίημα που γράφει η Ραφαέλα Πανταζή, τριτοετής φοιτήτρια στο τμήμα Στατιστικής & Ασφαλιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς Γιατί εδώ ο ουρανός φαίνεται καθαρός Και
15/5/2021, «Los Muertos No se Negocian»
Με αφορμή τα γεγονότα στην Κολομβία, όπου οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις για την επικείμενη φορολογική μεταρρύθμιση αντιμετωπίστηκε με ισχυρότατη και βίαιη αστυνομική αυθαιρεσία και κρατική καταστολή,
Το δάγκωμα της Μέδουσας
Του Γιώργου Μπάρδη, πρωτοετή φοιτητή στη Σχολή Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ I Χαμένη στα βαθιά ερείπια του έκπτωτου ουρανού . Σπαργανώνομαι∙ περιτειχισμένη από φρικτά πορτρέτα ίδιας όψεως.
Φ.Κ. Συνέντευξη: Μαρίνα Σπηλιωτοπούλου, μια ποιήτρια της γενιάς μας
Η Σπηλιωτοπούλου Μαρίνα γεννήθηκε σαν σήμερα, 17 Απριλίου το 1999, μπαίνει στον 22ο χρόνο της ηλικίας της και ο Φοιτητικός Κόσμος της εύχεται Χρόνια Πολλά!
Load More