Μία μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει τις τελευταίες μέρες αφορμώμενη από τον χώρο του αθλητισμού. Σε συνέντευξη τύπου μετά από αγώνα του, ο Αμερικανός πρωταθλητής του στίβου, Noah Lyles, εξέφρασε δημόσια την απορία του σχετικά με τον τίτλο του “Παγκόσμιου Πρωταθλητή” που λαμβάνει η νικήτρια ομάδα της κάθε σεζόν από το ΝΒΑ, την αμερικανική μπασκετική λίγκα και το κορυφαίο πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης στον κόσμο. Ο τρόπος αλλά και το περιεχόμενο των απαντήσεων μερικών εκ των αστέρων του ΝΒΑ προς τον Lyles καταδεικνύει για άλλη μία φορά ότι η πιο ανεπτυγμένη οικονομικά χώρα του πλανήτη δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο σε ό,τι αφορά την παιδεία, όπως επίσης ότι και το πρώτο δεν φέρνει αυτόματα το δεύτερο.
Ο Lyles, συγκεκριμένα, είπε ότι δεν κατανοεί τον παραπάνω χαρακτηρισμό για την κορυφαία ομάδα της Λίγκας από την στιγμή που σε αυτήν συμμετέχουν 29 αμερικανικές και 1 καναδική ομάδα. Αντιθέτως, συνέχισε, στα αθλήματα του στίβου, όπου κάθε έθνος-κράτος αντιπροσωπεύεται από μία σημαία, αυτή της κάθε χώρας, και κάθε χώρα αντιπροσωπεύεται από εκατοντάδες αθλητές, αυτός ο τίτλος θα μπορούσε ενδεχομένως να σταθεί, εφόσον μία χώρα κυριαρχεί σε κάποιες κατηγορίες (όπως για παράδειγμα οι Αμερικανοί τα τελευταία χρόνια στους αγώνες ταχύτητας, στα 100 και στα 200 μέτρα).
Η ειρωνική απάντηση πολλών σταρ του ΝΒΑ με έκανε να καταλάβω ότι η απουσία παιδείας στις ΗΠΑ δεν γνωρίζει ταξικούς φραγμούς. Άνθρωποι που έχουν βγάλει χρήματα για 100 ζωές (οι συγκεκριμένοι επάξια, προφανώς, αφού παρουσιάζουν ένα προϊόν που βλέπουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο για την ψυχαγωγία τους) αδυνατούν να κατανοήσουν ότι ο Lyles μίλησε για κάτι που ναι μεν δεν είχε εκφραστεί δημόσια, ωστόσο δε πολλοί αναρωτιούνται για αυτό επί χρόνια.
Και για να εξηγήσω καλύτερα την αντίφαση σε αυτόν τον χαρακτηρισμό του “World Champion”, ας μεταβούμε στο πιο λαοφιλές άθλημα της δικής μας ηπείρου, το ποδόσφαιρο. Φανταστείτε, λοιπόν, η ομάδα που κέρδιζε την Πρέμιερ Λιγκ, αυτός που έπαιρνε τη Λα Λίγκα, ο κυπελλούχος του Τσάμπιονς Λιγκ ή του Γιουρόπα Λιγκ να ανακηρυσσόταν από την ίδια διοργάνωση “Παγκόσμιος Πρωταθλητής”. Θα ήταν σωστό; Θα ήταν δίκαιο;
Αυτός ο μεγαλεπήβολος και υπερβολικός χαρακτηρισμός απορρέει από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εμποτίζουν τους πολίτες τους από πολύ μικρή ηλικία στην εκπαίδευση με ένα μείγμα εθνικού ναρκισσισμού και μόρφωσης χωρίς παιδεία. Ο μέσος Αμερικανός πολίτης γνωρίζει ελάχιστα για τον κόσμο πέρα από την χώρα του, κάτι που εντοπίζεται και σε πολλούς τομείς των ΗΠΑ, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την γεωγραφική πασιφανή άγνοια και τις χολιγουντιανές παραγωγές ταινιών περιπέτειας/επιστημονικής φαντασίας, στα σενάρια των οποίων φαίνεται λες και η Γη αποτελείται μόνο από την Αμερική και πρέπει να σωθεί πάση θυσία, ειδάλλως θα επέλθει η καταστροφή του είδους μας.
Φυσικά, κάθε σκεπτόμενος φίλαθλος του μπάσκετ γνωρίζει ότι η πρωταθλήτρια ομάδα του ΝΒΑ είναι πολύ πιθανώς και η κορυφαία ομάδα του πλανήτη και κάθε σκεπτόμενος πολίτης του κόσμου αντιλαμβάνεται ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ συγκεντρώνει στα χέρια του παραπάνω εξουσία από κάθε άλλο κρατικό αξιωματούχο στον πλανήτη. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι και αλλού δεν υπάρχουν δυνατά πρωταθλήματα μπάσκετ. Ούτε ότι δεν υπάρχουν ισχυρά πολιτικά πρόσωπα και σε άλλα έθνη-κράτη. Εξάλλου, οι ΗΠΑ ξεχνάνε: η χώρα τους αποτελείται από ένα πληθυσμό που έχει ινδιανικές, σουηδικές, πορτογαλικές, ισπανικές, αγγλικές, ολλανδικές και αφροαμερικανικές ρίζες. Το ΝΒΑ ξεχνάει ότι μεγάλο μέρος από τους καλύτερους παίκτες της Λίγκας έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ξεχνάνε αλλά και φοβούνται, θα πω εγώ. Και αυτός ο εγωκεντρισμός και η απομόνωση των ΗΠΑ άλλοτε έχει κοστίσει πολύ στις ίδιες αλλά και στον κόσμο. Και αν δεν αλλάξει κάποια στιγμή θα σύρει την πιο ανεπτυγμένη χώρα του κόσμου στην καταστροφή, και μαζί της μπορεί και τον υπόλοιπο κόσμο.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
