Το Σάββατο το βράδυ με τους συναδέλφους Μανώλη και Παναγιώτα παρακολουθήσαμε σε ζωντανή παράσταση τον Χριστόφορο Ζαραλίκο, τον γνωστό stand-up comedian, ο οποίος τον τελευταίο καιρό ασκεί -και με μεγάλη επιτυχία, όπως φανερώνουν οι συνεχείς sold-out εμφανίσεις- πολιτική σάτιρα στο κανάλι του στο Youtube.
Αν και δεν ήμουν και τρελά ενθουσιασμένος, αφού πίστευα ότι το σόου θα περιοριστεί στην αντιπολιτευτική κατά ΝΔ σάτιρα και μόνο, ειδικά μετά και την προσπάθεια φίμωσης του εν λόγω κωμικού έναν μήνα πριν, με την είσοδο της Σάσας Σταμάτη και δύο “φουσκωτών” ελέω κριτικής σε γνωστό επιχειρηματία-μεγάλο σύμμαχο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, μία προσπάθεια κατά την οποία ο κόσμος πολύ σωστά στήριξε τον Ζαραλίκο και η Σταμάτη με τη συνοδεία της απομακρύνθηκαν.
Η εισαγωγή επιχειρούσε μία εξέταση της οικονομικής κατάστασης του ελληνικού κράτους πριν καν συσταθεί για τα καλά. Χρεωμένα δάνεια, κακά δάνεια, κακώς αξιοποιημένα δάνεια, όλα τα είχε η σαλάτα των μικρών και μεγάλων δανείων που πήρε, παίρνει και θα παίρνει η χώρα μας. Γιατί κάθε φορά η χώρα δανείζεται για να αποπληρώσει τα προηγούμενα χρέη και -κάπως μαγικά- αυξάνεται και το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος και χρειάζεται να ξανασυνάψει καινούρια δάνεια με όλο και πιο υποτιμητικούς και εκμεταλλευτικούς όρους (δες μνημόνια).
Το κυρίως πιάτο περιείχε την σκιαγράφηση του πολιτισμικού πλουραλισμού που διαθέτει η Ελλάδα ανά την επικράτειά της μέσω της περιγραφής της διαφορετικότητας που παρουσιάζουν τα πανηγύρια σε ελληνικές περιοχές. Ήπειρος, Πόντος, Κρήτη… και άλλα πολλά και γέλια πολλά. Πώς μία τέτοια χώρα που παρουσιάζει τόσο μεγάλο φάσμα πολυπολιτισμικότητας να πρωταγωνιστεί σε παραστάσεις μισαλλοδοξίας, ρατσισμού και φασισμού;
Τέλος, ο κωμικός, σε ένα πολύ ωραίο μήνυμα για αγώνα, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια, μίλησε για όλους εκείνους που κάνουν την Ελλάδα να δεινοπαθεί: τους ρουφιάνους, τους δοσίλογους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες που ασκούνε εξουσία μέσω των νόμιμων αντιπροσώπων του λαού, αλλά και εκείνους που νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους και αδιαφορούν για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, για τον συνάνθρωπό τους που βρίσκεται στη βιοπάλη.
“200 Χρόνια Δανεικά”, λοιπόν, τα οποία απομνημονεύουν Πιτσιρίκος (γράψιμο)-Ζαραλίκος, σας περιμένουν για να γελάσετε και ταυτόχρονα να προβληματιστείτε για την πορεία της χώρας. 29/01 και 5/02 οι τελευταίες παραστάσεις, γι’ αυτό κλείστε όσο προλαβαίνετε!
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.